Vandaag hebben we een redelijk lange rit voor de boeg, vanaf San Francisco tot aan Fort Bragg, een traject dat meer dan 4u duurt. Dit is ineens een van de langste auto dagen dus we moeten vroeg vertrekken. Een beetje jetlag kan dus geen kwaad. Alvorens aan de rit te beginnen stoppen we aan een safeway. Wat we al van de voorbije hebben geleerd dat er hier brood te verkrijgen op Europese bakwijze in de plaats van dat zuur brood. Ook ons eerste donuts zijn gekocht, die gingen we op eten bij de eerste stop, helaas liet die wat langer op zich wachten wegens copiloot vs GPS communicatie. Uiteindelijk bereiken we highway 1, dewelke we vandaag zullen volgen. Deze weg loopt van San Francisco langsheen de kust naar het noorden. Highway 101 die noordwesten met het zuidwesten verbindt, loopt iets meer landinwaars, waar highway 1 echt langsheen de kust kronkelt.
Aan Muir Beach Overlook houden we halt om ons ontbijt op te eten. Nuja, wat er intussen nog van overbleef.
Na 1u15 komen we al aan Point Reyes National Seashore. Dit is een heel groot natuurgebeid, een soort schiereiland dat uitsteekt in de oceaan. Dit is gekend voor zijn eenzame stranden en Tule Elk. Na een stop aan North en South beach om even op het strand te wandelen, rijden we door naar het lighthouse visitor center. Helaas kunnen we niet helemaal tot aan de vuurtoren afdalen, enkel het platform is toegankelijk op di-woe-do. Vanaf het platform heb je een geweldig zicht op de eindeloze stranden.
Langs de weg terug stoppen we nog langs de andere kant, aan Drake’s Beach. Dat is een volledig ander zicht, veel ruwer. Maar toch ook heel wat drukker, op het eerste zicht was het strand leeg, maar net om de hoek lag iedereen uit de wind te zonnen. Oh ja, waaien doet het hier enorm.
We hebben nog wat tijd en beslissen om naar het uiterste punt van het park te rijden, naar Tomales point. Daar doen we een korte wandeling, even naar het strand. Maar whats go down must come up, of zoiets.. Dat hebben we dan ook gemerkt. Bart zie voor het eerste ook een slang, er zijn geen foto’s dus ik weet niet of ik het wel wil geloven.
Daarna is het verder overheen de kronkelende HW1, snel kan je hier in de bergen niet rijden, dus dat duurde wel even. Een half uur lang werden we op de voet gevolgd door een politiewagen, dat was zwaarder dan een rijexamen :).