21 juni is blijkbaar de langste dag van het jaar. Maar meer dan 24 uur kan een dag toch niet bevatten? Toch wel!
Vroeg in de ochtend vertrekken we richting mijn ouders, onderweg horen we op de radio dat de city2 shopping in Brussel geëvacueerd is. Er zou daar iemand met een bommengordel rondlopen. Ook op Zaventem waren er nog steeds extra controles, waardoor er een redelijk lange file stond. Gelukkig waren we nog vroeg genoeg.
Na een kort afscheid van de mama kon ons avontuur echt beginnen. Aan de check-in balie begon het al: “een van jullie zit niet op deze vlucht“. Met al de aanpassingen die ze aan de tickets gedaan hadden na de aanslagen in Brussel, waren er blijkbaar een paar systemen niet helemaal in orde. Gelukkig kregen ze het nog rechtgezet en konden we verder.
Alle security controles liepen we vlotjes voorbij. Dat is ook de eerste keer dat Bart niet extra gefouilleerd werd. Maar eens in de terminal merkten we ineens op dat we wel heel weinig handbagage bij hadden, de laptop waren we vergeten aan de security. Teruggelopen zover we konden en dan maar een van de politiemensen aangesproken, en Bart mocht mee op zoek gaan naar het verloren item. Blijkbaar gebeurt dit heel vaak en we hadden het dan ook snel terug.
Na alle entertainment moesten uiteindelijk we nog maar een dik half uur wachten voor het boarden. Bij het boarden was het even paniek nadat er een achtergelaten sportzak gevonden werd aan de gate. Al vlug kwam de security, die zeer gespannen was, de zak inspecteren. Uiteindelijk kwam de eigenaar rustig aangewandeld. Hij kreeg eerst onder zijn voeten en daarna werd hij meegenomen door de security. Die jongen moest duidelijk niets meer mis doen of zeggen anders zou hij de vlucht niet op mogen.
Na al dat spektakel mochten we eindelijk in de vlieger. Pas na een half uur stil te staan op de tarmac mogen we eindelijk vertrekken van de verkeersleiding, dit begint een heel onaangename gewoonte te worden op Zaventem. Maar even later zitten we toch in de lucht voor de eerste 8 uur. Helaas waren er lange wachtrijen aan de douane in Newark, gecombineerd met de vertraging op Zaventem, misten we onze aansluiting natuurlijk. Bij het aanschuiven ontmoetten we 2 andere België die naar Chicago reisden voor een trouw, we konden ons lot wel delen want beide hadden ons connectie vlucht gemist. Het duurde niet lang voor we plaatsen hadden op de eerst volgende vlucht, 2.5 uur later, Tijd genoeg om eindelijk iets te eten.
Op het vliegtuig zaten we niet naast elkaar, maar de vriendelijke meneer naast mij wou zijn plaats wel afstaan aan Bart. We hadden trouwens stoelen in economy+ gekregen, dat gaf ook iets meer beenruimte. Maar ook hier ging het vertrek niet vlot, eens in het vliegtuig moesten we nog anderhalf uur wachten op een go van de controle kamer.
Aangekomen in San Francisco waren we uitgeput. Op naar de bagage en hopen dat deze er staat. Dat was toch even afwachten met een bang hartje. Met de last minute aanpassingen en een foutje in Newark, was de vraag of deze er wel zou staan. Maar ja hoor, ze kwamen netjes van de band gerold, mits een kleine inspectie door de TSA.
Het was intussen al na 11u s’avonds, tijd om de auto op te halen. Voor de eerste keer hadden we bij Alamo de online check-in en skip-the-counter gebruikt, dat verliep allemaal heel vlot. Niet aanschuiven of naar sales praatjes moeten luisteren, gewoon recht naar de garage. Normaal mag je in San Francisco zelf een wagen kiezen uit de rij, maar de gangen waren leeg en ze kwamen de auto voorrijden. Spijtig dat we niet zelf konden kiezen, maar wat we meekregen was toch een catergorie hoger. Wat een mastodont! Een beetje schandalig voor met twee, maar dit jaar zal er op zijn minst geen gepuzzel zijn met de koffers/frigobox.
Het had perfect kunnen eindigen maar helaas, de gps die volledig ingesteld was, deed het niet meer. Na meer dan 26 uur onderweg te zijn, hadden we dit niet nodig. Op gezond verstand en het geheugen van Bart geraken we op onze eindbestemming van vandaag, EINDELIJK! Dus als jullie dachten dat jullie een lange dag achter de rug hadden…