Dag 17 | Page – Cortez 


Vandaag beginnen we met een wandeling door Lower Antelope Canyon. We hebben het alvast op voorhand geboekt om niet teveel tijd te verliezen en zeker te zijn van een plaatsje. Hiervoor moesten we wel redelijk vroeg opstaan maar wakker waren we toch. Achter het hotel is een bouwwerf en ze hadden er niet beter op gevonden dan heel de nacht lang vrachtwagens beton te laten komen storten. Geen oog dicht gedaan dus! Ik denk dat ze eigenlijk geen andere keus hebben dan om het snachts te doen overdag zal het waarschijnlijk te warm worden. Maar toch hadden ze ons mogen verwittigen!

Aan Antelope Canyon werden we door een gids begeleid, alleen mag je er niet in. De rondleiding moet je natuurlijk betalen en naast de Navajo tax moet je eerst nog tol betalen om op de site te mogen. De hele canyon is 400 meter lang en op de meeste plaatsen net breed genoeg om door te wandelen. Het levert best mooie fotos op. Deze komt velen waarschijnlijk bekend voor want het is een van de achtergronden die bij Windows zit.

 

 

Na Antelope Canyon doen we eerst nog wat boodschappen en dan rijden we verder richting Cortez, het stadje naast Mesa Verde National Park dat we morgen bezoeken. Onderweg is echt niets te zien. Al deze grond is onderdeel van het Navajo reservaat en het lijkt wel alsof er hier amper iemand woont. Je rijd er 50 miles zonder zelfs maar een dorpje tegen te komen. En er word ook reclame gemaakt voor de dichtst bij zijnde Mc Donalds, meer dan 50 miles verder. Onvoorstelbaar dat wij belgen 75 km zouden doen zonder een Mc Donalds, pita of frituur tegen te komen.

Nabij Cortez houden we even halt aan het Four Corners Monument om de benen te strekken. Zoals de naam al aangeeft is dit de plaats waar de grenzen van vier staten samen komen. Voor de ingang staat – wat hadden we anders verwacht – weer een tolhuisje. We besluiten toch eens een kijkje te gaan nemen. Veel moet je er niet van verwachten, het is een plein waar er grenzen op de grond werd getekend met daaromheen wat kraampjes die de typisch Indianen souvenirs verkopen.

S’avonds eten we (echt veel te veel) mexicaans in een plaatselijk restaurantje, El Burro Pancho. Echt een aanrader, vriendelijke mensen en waarschijnlijk het goedkoopste van onze hele trip. Alleen spijtig dat we met de auto waren want ze hadden er echt gigantische margerita’s.