Vertrek

 Vertrek

De bagage is net ingepakt en hier gaan we weer! De heenreis is altijd al een avontuur op zich. Net als de andere keren moeten we ook deze keer vroeg uit ons bed, het minst leuke deel van het verlof. Ik vraag mij af waarom die vluchten altijd in de voormiddag zijn en waarom er steeds stakingen zijn voorzien wanneer wij juist met verlof vertrekken. Is dat typisch België? Vorig jaar was het catering van de vliegtuigmaatschappij die staakte, deze keer ging de vrachtwagenchauffeurs de Brusselse ring plat leggen. Hup, daar ging mijn half uurtje extra slaap. Als je een intercontinentale vlucht neemt, raden ze je altijd aan om 3 uur op voorhand u in te checken. En nu weten we ook waarom!

Vertraging 1

Eerst waren er wat misverstanden over onze tweede vlucht in de VS. We kregen daarvoor geen boarding pass en volgens balie medewerkster van Brussels Airlines moesten we die in Washington gaan ophalen maar Kristel betrouwde het niet helemaal. De eerste vlucht was Brussels Airlines, de tweede werd uitgevoerd door United Airlines. We hadden maar 1 uur om van de ene vlucht naar de andere te gaan. Dat ging spannend worden! Dus op naar de balie van United en de vriendelijke dame daar maakte er geen probleem van onze boarding passes te printen, zo waren we toch wat meer op ons gemak.

Eens aan boord, bleef het vliegtuig van Brussels Airlines nog twee uur stil staan in Zaventem door een technisch defect. Dus we zouden zowieso veel te laat in Washington toekomen en onze aansluiting missen. Dan kon een beetje extra vertraging er nog wel vanaf, om ons geduld te testen was het vliegtuig bij aankomst in Washington te dicht bij de gate gereden en moesten we nog 10 minuten wachten voor het uitstappen omdat ze het vliegtuig weer achteruit moesten duwen.

Vertraging 2

Iedereen werd extra gecheckt en we hebben wat moeilijkheden gehad om tickets te bemachtigen voor de volgende vlucht aangezien we onze connectie vlucht gemist hadden. Naar typische Amerikaanse gewoontes stond er een enorme wachtrij aan de info desks. Maar al bij al viel het best mee, we zouden een dik uur later al op een volgende vlucht naar Denver kunnen.

We beslissen dat onze eerste hamburger een feit moet worden. De eerste hamburgketen “brb burger“ deze hadden we nog nooit gedaan. Maar een dikke vette 8/10. Het kan wel zijn dat we wat werden beïnvloed omdat het onze eerste burger was en dat we eigenlijk al een aantal uren niets hadden gegeten.

Op naar de gate om te vertrekken richting Denver en daar kwam de tweede grote vertraging. Door een kleine maar hevige storm in Washington werd ook onze connectievlucht nog eens vertraagd. Ze zijn daar wind en regen niet gewoon. Liefst 6 uur wachten voor we een volgende vlucht hebben.

Murhpy is alive!?

Na liefst 26 uur onderweg komen we eindelijk aan onze bestemming. Denver! Nog even vlug de auto ophalen. De zeer vriendelijke mensen van Alamo helpen ons verder. Het is intussen al nacht maar ze waren gelukkig nog open.

Onderweg naar het hotel werden we nog tegengehouden door de politie. In onze vermoeidheid hadden we een verkeerslicht verkeerd geïnterpreteerd en zijn we wat te lang midden op het kruispunt blijven staan. Niet dat iemand er last van had, we waren helemaal alleen, behalve blijkbaar een politiewagen die op de luur lag. Verbazingwekkend genoeg geen alcohol of drug tests moeten ondergaan, want we moeten er serieus groggy uit gezien hebben. Met een kleine waarschuwing en een klacht over het Europese rijbewijs, mochten we weer op weg.

Nu kan er toch niets meer mislopen zou je denken? Maar niets is minder waar! Wat dacht je nog van een overboekt hotel? Jeps, blijkbaar was onze kamer al verder doorgegeven. We kregen nog een voorstel om met 4 in één kingsize bed te slapen of naar een volgende hotel van de zelfde keten te logeren. Helemaal gratis. Ja ook al waren we stik kapot hebben we toch voor het tweede gekozen. Nu kan er toch echt echt niets mis lopen? Natuurlijk wel. Aangekomen in een volgende hotel van La Quita, waren we blijkbaar niet in het juiste hotel. Bleek dat er twee vlak bij elkaar waren en dat de straat gewoon van naam was veranderd. Dus op naar het 3e hotel en na meer dan 26 uur onderweg hebben we eindelijk een bed om te slapen en is de heenreis voltooid!